Η αίσθηση του ανήκειν και οι καλοί και χαρούμενοι φίλοι, είναι απαραίτητο συστατικό ευεξίας σε κάθε ηλικία. Όταν οι άνθρωποι φτάνουν στη μέση ή στην τρίτη ηλικία, οι περισσότεροι από αυτούς έχουν κατασταλάξει στις παρέες τους. Είναι πολύ πιο εύκολο να κάνουμε φίλους όταν είμαστε νέοι και περιτριγυριζόμαστε από πολλούς υποψήφιους φίλους. Αλλά όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο δύσκολο μας φαίνεται να γνωρίζουμε νέους ανθρώπους και να κάνουμε δραστηριότητες που μετατρέπουν τους γνωστούς σε φίλους και τους απλούς φίλους σε κολλητούς. Είχα την τύχη λοιπόν μέσα από τον χώρο εργασίας να κερδίσω ένα καλό φίλο τον ιατρό παθολόγο -διαβητολόγο Θεόδωρο Μπούμπουκα με τον οποίο διατηρούμε συχνή επαφή και επικοινωνία. Στο πλαίσιο αυτής της φιλικής σχέσης  μου δόθηκε η ευκαιρία να διευρύνω τον κοινωνικό κύκλο μου με νέες γνωριμίες. Μέσω του Θοδωρή και της γυναίκας του Μαρίας γνωρίσαμε τους κουμπάρους του, Θοδωρή και Νεκταρία ,δύο εξαιρέτικα παιδιά χαμογελαστά και καλοσυνάτα που ζούνε στην όμορφη κωμόπολη της Κυπαρισσιας. Η πρώτη συναντησή μας έγινε στην εξόρμηση rafting που οργάνωσε ο Θοδωρής τον μήνα Δεκέμβριο. Έκτοτε και αφού συναντηθήκαμε κατά την διάρκεια των χριστουγεννιάτικων γιορτών δώσαμε ραντεβού για συνάντηση με την πρώτη ευκαιρία που θα μας δινόταν. Ο καιρός γαρ εγγύς… και το καρναβαλιστικό τριήμερο ήρθε για να επιβεβαιώσει την δημοφιλή έκφραση της Καινής διαθήκης πολύ γρήγορα και όχι στην Δευτέρα παρουσία στην οποία αυτή αναφέρεται !! Αφού ενημερωθήκαμε ότι όλοι τους θα έδιναν το παρόν στις καρναβαλιστικές εκδηλώσεις του Δήμου Τριφυλίας αποφασίσαμε και εμείς να πάρουμε μαζί μας την Ναταλία και την Δέσποινα ,τα δύο υπέροχα κορίτσια μας και να παμε να τους συναντήσουμε στην Κυπαρισσία με καρναβαλιστική διάθεση και πολλή όρεξη για πολιτιστικές εκδρομές και διασκέδαση !!!

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΑΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ . ΚΑΙΡΟΣ ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΓΙΑ ΒΟΛΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΒΟΥΤΙΕΣ  !!! 

( δυστυχώς τις επόμενες ημέρες ο καιρός θα χαλούσε με ισχυρούς νοτιάδες που έφεραν βροχή και μπόλικη αφρικανική σκόνη η οποία μας δυσκόλεψε πολυ στο φωτογραφικό μας έργο )

Η κεντρική παραλία της Πόλης, η οργανωμένη πλάζ και η πιο πολυσύχναστη είναι ο Αι Λαγούδης. Πάντα με γαλάζια σημαία ,πολυκοσμία, bars κσι εγκαταστάσεις beach volley. Νότια της πόλης η ακτή έιναι με χαμηλά βράχια και ανάμεσα τους μικρές υπέροχες οργανωμένες ή μη παραλίες. Ξεκινώντας απο το νότιο τμήμα μπορείτε να φτάσετε μέχρι τον Ρωμανό και τη Βοιδοκοιλιά . Βόρεια υπάρχει η ατελείωτη παραλία του κυπαρισσιακού κόλπου που αρχίζει μετά την πόλη και φθάνει μέχρι το Κατάκωλο!!Με περίπου 70 χλμ συνεχούς αμμουδιάς ,το ανοιχτό πέλαγος μπροστά συναντά απρόσκοπτα τις ακτές της Αφρικής. Νερά βαθιά και αμμουδιές φιλόξενες ,με πρόσβαση εύκολη και άμμο καθαρή συνήθως χοντρή ,σπάνια ψιλή και χαλικάκι. Τόπος ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας caretta-caretta ,γεμάτη με φωλιές .

Μετά το πρωινό ο Θοδωρής και η Νεκταρία είχαν οργανώσει για εμάς ένα τοπικό οδοιπορικό . Πρώτα διέλευση απο την κωμόπολη των Φιλιατρών ,πορεία προς το φράγμα της λίμνης Ντοπόλης Χριστιανούπολης,  επίσκεψη σε ένα από τα πιο αξιόλογα βυζαντινά μνημεία της Πελοποννήσου, τον Ιερό Ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Για το τέλος φαγητό στο χωριό Μουζάκι σε μία απο τις πιο γνωστές ορεινές ταβέρνες της περιοχής.

Τα Φιλιατρά διαθέτουν πολλά αξιοθέατα, με χαρακτηριστικότερο το μικρό ομοίωμα του πύργου του Άιφελ, (26 μέτρα ύψος), που κοσμεί την βορειοδυτική είσοδο της πόλης. Πρόκειται για ένα ομοίωμα μικρών διαστάσεων, το οποίο τοποθετήθηκε το 1960, με δαπάνη του ιατρού Χαράλαμπου Φουρναράκη. Κοντά στο Γυμνάσιο των Φιλιατρών υπάρχει επίσης μεταλλικό ομοίωμα της υδρόγειου σφαίρας.

Στο κέντρο των Φιλιατρών δεσπόζει η μεγάλη Πλατεία Καποδιστρίου με το βενετσιάνικο σιντριβάνι και το ρολόι του Δημαρχείου, έργα του 19ου αιώνα, τα οποία μαζί με τα νεοκλασικά κτίρια της κωμόπολης μαρτυρούν την σημαντική οικονομική ανάπτυξη των Φιλιατρών κατά τον 19ο αιώνα και την εποχή της «κοινωνίας της σταφίδας». Το σιντριβάνι και το ρολόι της πόλης κατασκευάστηκαν με έξοδα των ίδιων των Φιλιατρινών, καθώς το 1871, ο γιατρός της κωμόπολης Άγγελος Μάϊνος, με καταγωγή από την Ιταλία, ανέλαβε και ολοκλήρωσε τις παραγγελίες, για το σιντριβάνι στη Φλωρεντία και για το ρολόι σε εργοστάσιο του Μιλάνου. Ξεχωρίζουν επίσης το κτίριο του δημαρχείου, ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Ιωάννη, το νεοκλασικό κτίριο του Λυκείου, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου των Μπουριάνων και ο παλαιός σταυρεπίστεγος βυζαντινός ναός της Ανάληψης του Σωτήρα, σε περιοχή κοντά στα Φιλιατρά.

Η Κυπαρισσία στην «κοινωνία της σταφίδας»

Στα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου αιώνα η περιοχή της Κυπαρισσίας, όπως και οι γειτονικές περιοχές του Πύργου, των Φιλιατρών και των Γαργαλιάνων, άκμασαν οικονομικά με την άνθιση του εμπορίου και την καλλιέργεια της σταφίδας καθώς και τις μεγάλες εξαγωγές της στην Ιταλία και γενικότερα στην Ευρώπη. Η ευρύτερη περιοχή της Τριφυλίας, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην παραγωγή της σταφίδας, κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα ως και τις αρχές του 20ου αιώνα, καθώς η σταφιδοκαλλιέργεια εξελίσσεται σταδιακά σε μονοκαλλιέργεια. Σύμφωνα με την ιστορικό Καίτη Αρώνη-Τσίχλη: "Μετά το άνοιγμα της γαλλικής αγοράς (1878 και εξής) όλη η εθνική οικονομία εξαρτάται από την εξαγωγή του «χρυσοφόρου» προϊόντος (που αντιπροσωπεύει πάνω από το μισό των συνολικών εξαγωγών της χώρας). Γύρω από την καλλιέργεια και το εμπόριο της σταφίδας ζει και αναπτύσσεται ένας ολόκληρος κόσμος, η «κοινωνία της σταφίδας». Στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπως η Πάτρα ­ κατ' εξοχήν πόλη-λιμάνι που οργανώνει την παραγωγή του προϊόντος και ελέγχει τις εξαγωγές ­ ή ο Πύργος, αλλά και στα χωριά και στις κωμοπόλεις, όπως το Ξυλόκαστρο, τα Λεχαινά, οι Γαργαλιάνοι ή τα Φιλιατρά, όλη η ζωή και οι δραστηριότητες των κατοίκων καθορίζονται από τη σταφίδα. Μια ολόκληρη αλυσίδα επαγγελμάτων, από τους σταφιδοπαραγωγούς και τους σταφιδεμπόρους, τους τραπεζίτες, τους μεσίτες, τους παραγγελιοδόχους, τους ασφαλιστές και τους δικηγόρους ως τους φορτωτές, τους μαουνιέρηδες και τους εργάτες κατασκευής κιβωτίων, ζει, ευημερεί και πλουτίζει χάρη στη σταφίδα". Το λιμάνι της Κυπαρισσίας, όπως και τα λιμάνια των Φιλιατρών (η Αγία Κυριακή και ο Άγριλος) και των Γαργαλιάνων (η Μαραθόπολη), αλλά και η σιδηροδρομική γραμμή των ΣΠΑΠ, με αφετηρία τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Κυπαρισσίας θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην μεταφορά της σταφίδας, αλλά και άλλων προϊόντων της ευρύτερης περιοχής της Τριφυλίας, όπως το ελαιόλαδο, το κρασί και το αλάτι, προς τα μεγάλα εμπορικά κέντρα. 

Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Κυπαρισσίας άνοιξε το 1892 και έκλεισε για τα περισσότερα τρένα το 2010.
Στο χώρο του σταθμού λειτουργεί το «Μουσειακό Εκθετήριο Κυπαρισσίας» του ΟΣΕ, όπου εκτίθεται ατμομηχανή της γραμμής Κυπαρισσίας - Πάτρας των Σιδηροδρόμων Πειραιώς – Αθηνών – Πελοποννήσου (ΣΠΑΠ) με αριθμό Ζς 7.536, τύπου Krauss, της σειράς Ζς 531-555, με περίοδο κατασκευής στο Μόναχο, μεταξύ των ετών 1911-1925. Πλησίον βρίσκεται ο πολιτιστικός πολυχώρος  «Τρενοτεχνείον Ο Σταθμός» που έχει ιδρύσει ο καταξιωμένος ηθοποιός Καλογερόπουλος Νικόλαος και στεγάζεται σε ανακαινισμένο παλαιό οίκημα του Σταθμού ( φωτο απο το διαδίκτυο )

Η Λίμνη Ντοπόλη της Χριστιανούπολης, είναι τεχνητή λίμνη της Πελοποννήσου, που δημιουργήθηκε από την κατασκευή φράγματος, στη ροή του Φιλιατρινού ποταμού. Το μέγιστο ύψος του φράγματος  από το φυσικό έδαφος είναι 45 μέτρα. Το μήκος στη στέψη του είναι 246 μέτρα ενώ το πλάτος της θεμελίωσής του 96 μέτρα. Να σημειωθεί ότι αξίζει να το επισκεφθεί κάποιος, καθώς είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, μιας και στη στέψη του περνά ο οδικός άξονας που συνδέει τα Φιλιατρά με τους Χριστιάνους. Το φράγμα έχει σχεδιαστεί για να αρδεύσει μια τεράστια έκταση γης στον κάμπο των Φιλιατρών και πέρα από αυτόν και αποτελεί ένα σημαντικό έργο για την περιοχή με αρκετές ακόμη παραμέτρους. Καταρχήν δημιουργήθηκε μια λίμνη στην περιοχή -η Ντόπολη όπως έχει ονομαστεί, λόγω του τοπωνυμίου όπου βρίσκεται. Αυτή από μόνη της αποτελεί σημαντικό στοιχείο δημιουργώντας έναν υδροβιότοπο και ήδη κανείς μπορεί να αντιληφθεί τη ζωή που έχει αρχίσει να αναπτύσσεται εξαιτίας της διαμορφώνοντας ένα νέο μικροκλίμα.

Η Χριστιανούπολη ή οι Χριστιάνοι βρίσκονται περίπου 12 χιλιόμετρα προς τα ανατολικά των Φιλιατρών και ο δρόμος προς αυτούς ξεκινά στα νοτιοανατολικά των Φιλιατρών, από την αρχή της κεντρικής διασταύρωσης μεταξύ των δρόμων Φιλιατρών-Χριστιάνων και Φιλιατρών-Γαργαλιάνων. Το χωριό έχει υψόμετρο 392 μέτρα. Υπήρξε κατά την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας πολυάνθρωπη και ακμάζουσα πολιτεία, η οποία ήταν και έδρα Μητρόπολης. Στο κέντρο του χωριού δεσπόζει ο Ιερός Ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, επιβλητικό βυζαντινό μνημείο του 11ου αιώνα (1070-1075), το οποίο θεωρείται, σύμφωνα με τις τοπικές παραδόσεις, ως το «στολίδι» του χωριού και το «καύχημα του Μοριά», καθώς συγκρίνεται κατασκευαστικά με τον ναό της Αγια-Σοφιάς της Κωνσταντινούπολης («Αγιά Σωτήρα στο Μοριά και Αγιά Σοφιά στην Πόλη»).Στο κέντρο του χωριού υπάρχουν πηγές με κρυστάλλινα νερά, καθώς και μια τεχνητή λίμνη με πάπιες και ξύλινα γεφυράκια και δίπλα η ταβέρνα του χωριού, που προσφέρει διάφορα τοπικά εδέσματα.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ 

Ο Ναός της "Μεταμόρφωσης", είναι ο μεγαλύτερος Βυζαντινός ναός της Πελοποννήσου, χτισμένος σύμφωνα με τον αρχιτεκτονικό τύπο του σταυροειδή οχταγωνικού με τρούλο και η οικοδόμησή του αρχίζει πιθανότατα στις αρχές του 11ου αιώνα, για να φτάσει μετά από διάφορες φάσεις και πολλές προσθήκες, στον 14o αιώνα. . Η παράδοση αναφέρει ότι ο ναός χτίστηκε πάνω από τον αρχαίο ναό του Σωτήρος Διός την εποχή της δυναστείας των Κομνηνών.

Το κτιριακό συγκρότημα αποτελείται από δύο οικοδομήματα: το ναό και το εφαπτόμενο στα δυτικά αυτού κτήριο, που χρησίμευε ως επισκοπικό μέγαρο.

Ο ναός, λειτουργούσε ανελλιπώς μέχρι το 1825, οπότε τον κατέστρεψε ολοσχερώς, χωρίς να τον κατεδαφίσει, στο πέρασμά του από την Χριστιανούπολη ο Ιμπραήμ-Πασάς. Το 1886 καταρρέει από το μεγάλο σεισμό της 27ης Αυγούστου (σεισμός ισχυρός που έγινε αισθητός μέχρι το Κάιρο). Το έτος 1921 κηρύχθηκε Βυζαντινό μνημείο, προστατευόμενο έκτοτε από την Πολιτεία. Το 1937-38 αρχίζουν οι εργασίες αποκατάστασης αλλά σταματούν το 1939 με τον πόλεμο και πριν φτιαχτεί ο τρούλος κι έτσι η εκκλησία, μένει ανοιχτή για 10 χρόνια. Το 1950 συνεχίζονται οι εργασίες  και τελειώνει ο τρούλος, ενώ ο ναός κλείνει και με μεταλλικά παράθυρα το 1954.

Η δεύτερη φάση και το μεγάλο έργο της αναστήλωσης, ξεκινά το Μάιο του 2011. Δόθηκε μεγάλη έμφαση στη διατήρηση των αυθεντικών αρμολογημάτων του ναού. Το δάπεδο επιστρώθηκε με μαρμάρινες πλάκες, ενώ στη θέση τους παρέμειναν τα ελάχιστα δείγματα από την αρχική πλακόστρωση. Το ιερό βήμα καλύφθηκε με πήλινα πλακίδια. Κατά το πρώτο στάδιο του έργου, εκτελέστηκαν – τόσο στο επισκοπείο, όσο και στον κυρίως ναό – εκτεταμένες διερευνητικές εργασίες, κατά τις οποίες εντοπίστηκαν δεκάδες αλλεπάλληλες ταφές του 13ου και 14ου αιώνα. Η ολοκλήρωση των εργασιών επισφραγίστηκε με απόλυτη επιτυχία, ικανοποιώντας στο έπακρο τις αισθητικές απαιτήσεις του εγχειρήματος

Ευχαριστούμε πολύ τον Πατέρα Δημήτριο εφημέριο και κλειδούχο του Ιερού Ναού που ανταποκρίθηκε άμεσα στο καλεσμα μας και μας έδωσε την δυνατότητα να επισκεφθούμε το επιβλητικό αυτό μνημείο

Αναχωρούμε για το χωριό Χώρα Μεσσηνίας ,σημείο συνάντησης με το αρτι αφιχθεν από Αθήνα ζεύγος Θοδωρη και Μαρία!! Τους συναντάμε σε κεντρικό καφενείο του χωριού όπου κάνουμε και στάση για καφέ ,προεόρτιο του λουκούλλειου γεύματος που θα ακολουθούσε ( Ο Λούκουλλος ήταν Ρωμαίος στρατηγός (1ος αιώνας π.Χ,), ονομαστός για την πολυφαγία και την καλοφαγία του, που οργάνωνε πλουσιοπάροχα δείπνα και συμπόσια.)  . Η Χώρα διαθέτει πολλά αξιοθέατα δίπλα της ή σε άλλες κοντινές περιοχές του Δήμο Πύλου - Νέστορος, με κέντρο αυτήν. Με ιστορικές τοποθεσίες, όπως το παλάτι του Νέστορα, που απέχει μόλις 4 χιλιόμετρα από τη Χώρα και το οποίο επισκεφθήκαμε την μεθεπόμενη ημέρα όπως θα δείτε παρακάτω 

Στο ανάκτορο του Νέστορα βρέθηκαν πινακίδες με τη  Γραμμική Β' γραφή και άλλα πολύτιμα αντικείμενα που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Χώρας το οποίο τελεί υπό ανακαίνιση επι του παρόντος οπότε και δεν μπορέσαμε να το επισκεφθούμε. 

ΚΑΦΕΝΕΙΟ SELFIE TIME ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΧΩΡΕΣΑΜΕ , ΧΩΡΕΣΑΜΕ !!!

Αφού είπαμε τα νέα μας και ξεκουραστήκαμε λίγο, ξεκινήσαμε για το χωριό Μουζάκι όλοι μαζι αργά το απόγευμα για να ''συνφάγωμεν'' σε ωραιότατη ταβέρνα του χωριού!!

Το χωριό Μουζάκι Μεσσηνίας βρίσκεται σε υψόμετρο 500 μέτρα και απέχει περίπου 15 χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Είναι χτισμένο στους πρόποδες της Αγιάς, της δεύτερης υψηλότερης κορυφής (1.066 μέτρα) της οροσειράς Αιγάλεω. Στην κεντρική πλατεία του χωριού και γύρω από αυτήν υπάρχουν επίσης, καφενεία, ταβέρνες και διάφορα καταστήματα. 

Η Κυριακή της Απόκρεω μας βρήκε γεμάτους διάθεση και  σε πυρετώδεις προετοιμασίες για την παρέλαση που θα ακολουθούσε στο Φιλιατρινό Καρναβάλι, την μεγαλύτερη καρναβαλιστική εκδήλωση του Δήμου. 

Η Κυριακή αυτή ονομάζεται «της Απόκρεω», επειδή είναι η τελευταία ημέρα κρεοφαγίας για τους Χριστιανούς. Η τρίτη εβδομάδα του Τριωδίου (19-25 Φεβρουαρίου 2023) ονομάζεται και εβδομάδα της Τυροφάγου ή Τυρινής, επειδή όλες τις ημέρες γίνεται κατάλυση σε όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα, του αυγού, των ψαριών και του ελαιολάδου, απαγορεύεται όμως η κρεοφαγία, εκτός από την Κυριακή των Απόκρεω. Στα έθιμα της περιόδου, σε έξαρση βρίσκονται οι καρναβαλικές εκδηλώσεις. Στις Εκκλησίες διαβάζεται η περικοπή από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (κεφ. ιε', 31-46), που αναφέρεται στη Δευτέρα Παρουσία και την κρίση που θα ακολουθήσει.

Την επόμενη ημέρα , αφού κάναμε το κλασσικό πλέον πρωινό στο AMMOS KYPARISSIA , μαζέψαμε τα καρναβαλιστικά μας αξεσουάρ και ξεκινήσαμε για την θέση Τουριστικό ή λόφο του προφήτη Ηλία έξω από τους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας  η οποία προσφέρει απρόσκοπτη θέα προς το Ιόνιο, τη αντικρινή νήσο Πρώτη και τον Κυπαρισσιακό κάμπο .Οι Γαργαλιάνοι έχουν υψόμετρο 300 μέτρα, και απέχουν περίπου 5 χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Βρίσκονται σε απόσταση περίπου 65 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα του νομού, την Καλαμάτα και 26 περίπου χιλιόμετρα από την Πύλο, σε κατεύθυνση βορειοανατολική. Επίνειο των Γαργαλιάνων αποτελεί η Μαραθόπολη, ενώ απέναντι από τους Γαργαλιάνους βρίσκεται το νησί Πρώτη, που παλιά αποτελούσε ορμητήριο πειρατών.Η ευρύτερη περιοχή των Γαργαλιάνων κατοικείται από το 3.000 π.Χ. και κατά την αρχαιότητα υπαγόταν στο βασίλειο της Πύλου υπό τον Νέστορα.

θέση Τουριστικό ή λόφος του προφήτη Ηλία

Βγαίνοντας από τους Γαργαλιάνους με νότια πορεία, έπεσε στην αντίληψη μου ένα περίεργο αξιοθέατο τρόπον τινά. Ακολουθόντας τους φιδωτούς δρόμους που ''έρπωνται'' στο  λοφώδες ανάγλυφο βγήκαμε σε ένα ύψωμα το οποίο τελείωνε αιφνιδιαστικά σε απότομο ρέμα. Στο πρανές της ρεματιάς λοιπόν ο χρόνος έμοιαζε σαν να έχει σταματήσει. Μέσα στην πυκνή βλάστηση της ερημιάς, ξεπρόβαλε ένας εντυπωσιακός «ιερός λαβύρινθος».Το μοναστήρι του Ασκητή που δεν λειτούργησε ποτέ, ένα μοναστήρι - φάντασμα. Η ιστορική πορεία του «Ασκηταριού» των Γαργαλιάνων αρχίζει το 1887.  Ένας εργάτης γης ο Αθανάσιος Στράγκας , αρρώστησε από φυματίωση. Έχοντας τον ανεκπλήρωτο πόθο της ασκητικής ζωής από μικρός, μετέβη μόνιμα σε ένα μικρό σπήλαιο στη θέση «Καραντίνα» στους Γαργαλιάνους. Εγκαταστάθηκε εκεί, ξεπέρασε την ασθένειά του και συνέχισε να εργάζεται ως εργάτης γης στα κτήματα των ντόπιων. Μέσα από αυτή του τη δραστηριότητα μάζεψε χρήματα και αγόρασε σιγά σιγά εκτάσεις γύρω από το φυσικό του «σπίτι». Ταυτόχρονα, έσκαβε όλο και πιο βαθιά το σπήλαιο με την προοπτική να κάνει ναό, αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα. Έφτιαξε ακόμα δύο μικρά δωμάτια, μια αποθήκη και μία στέρνα για να έχει νερό.  Μετά τον θάνατό του, ο χώρος ερήμωσε, καθώς κανείς από τους κληρονόμους του δεν ήταν διατεθειμένος να ζήσει στην περιοχή.

Το 1950 δημοσιεύτηκε σε τοπική  εφημερίδα  της Καλαμάτας ένα άρθρο του Σωτήρη Λυριτζή με τίτλο «Ένας Ασκητής». Ο δημοσιογράφος παρουσίασε το πρόσωπο του ασκητή ως έναν ευσεβή και ιδιαίτερα συμπαθή άνθρωπο. Αυτό στάθηκε ως αφορμή να ενδιαφερθεί περισσότερο για το «ασκηταριό» ο αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Στράγκας. Το 1968 ξεκίνησαν επίσημα τα έργα ανοικοδόμησης. Ο Θεόκλητος ξεκίνησε τις ενέργειες προκειμένου να δοθεί νομική υπόσταση στο «ασκηταριό». Έτσι, οι κληρονόμοι του ασκητή, αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Στράγκας, Ευσταθία Γκούμα και Θεοδώρα Καραλή, υπέβαλαν στον μητροπολίτη Τριφυλίας και Ολυμπίας Στέφανο έγγραφο με το οποίο ζητούσαν να αναγνωρισθεί το «ασκηταριό» ως ίδρυμα. Το Ιερό Προσκύνημα ποτέ δεν εγκαινιάσθηκε από τη Μητρόπολη γιατί δεν μπόρεσαν οι εμπλεκόμενοι να βρεθούν σε συμφωνία για τον εσωτερικό κανονισμό.Στη συνείδηση του κόσμου έμεινε ως «ασκηταριό» ή ως «Μοναστήρι του Ασκητή». Από μακριά η όψη του προκαλεί δέος και θαυμασμό. Αν κάποιος πλησιάσει, αντιλαμβάνεται ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα δαιδαλώδες ερείπιο. Ένα φιλόδοξο "ιερό όραμα" που δεν εκπληρώθηκε ποτέ και ακόμα αναμένει έναν νέο ιδιοκτήτη να το ζωντανέψει, δίνοντάς του μια τελική μορφή. Σύμφωνα με πληροφορίες που μάθαμε από τοπικους παράγοντες το ακίνητο έχει αγοραστεί από τον επιχειρηματικό όμιλο που εκμεταλλεύεται το Costa Navarino 

ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΠΥΛΟΣ....

Το μοναστήρι - φάντασμα του Ασκητή 

ΦΙΛΙΑΤΡΙΝΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

Στις τρεις το μεσημέρι ήταν προγραμματισμένη η έναρξη της καρναβαλιστικής παρέλασης στην κεντρική πλατεία Φιλιατρών. Βαφτήκαμε φορέσαμε τα αξεσούαρ μας και βγήκαμε με τρέλα και χαρά στους δρόμους!!!

Πολλα συγχαρητήρια στον δήμο τους εθελοντές και τα πληρώματα για την διοργάνωση του δρώμενου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΄Β ΜΕΡΟΣ.....