en-WOODEN CABIN
''...Η ενασχόληση με έργα τέχνης και λογοτεχνίας, υπό την καθοδήγηση εκπαιδευμένων συντονιστών, συμβάλλει στη διεύρυνση της ικανότητας των γιατρών να κατανοούν τις εκφάνσεις των ζωών των ασθενών τους οδηγώντας στην αυτεπίγνωση και επίγνωση του άλλου ατόμου. Η προαναφερθείσα διαδικασία οριοθετεί τους πραγματικούς στόχους της ιατρικής εν γένει: την ενσυναίσθηση, τον αλτρουισμό, τη συνεργασία και την εμπιστοσύνη...''
Καπως έτσι μελετώντας το βιβλιο ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ και προσπαθώντας να κάνω πράξη τα λεγόμενα ήρθε και η πρόταση - πρόσκληση για την επόμενη περιπέτεια στην διαρκεια μιας ιατρικης επισκεψης.
«Μου αρέσει πολύ το βουνό , μήπως έχεις ακούσει για τη Σεττα ; Ξερεις έχω φτιάξει τον δικό μου παράδεισο εκει , μια πνευματική όαση στην έρημο του κόσμου.»
- Βέβαια και το γνωριζω το βουνό έχω κάνει σκηνακι με ένα φίλο για τρεις νύχτες αλλά φθινόπωρο
« Λοιπόν θα σε πάω όταν χιονίσει»
- Καλά οκ αλλά πως θα φθάσουμε ως το οροπέδιο ;
«Με χιονοπέδιλα έχεις πεζοπορήσει ;»......
Εννοείται κουβαλώντας το ίδιο μικρόβιο για την περιπέτεια αποδέχτηκα ευθύς την πρόταση.
Το μόνο που έλειπε ήταν να έρθει επιτέλους ο χειμώνας στην πόρτα μας ...
Και αυτός άκουγε στο όνομα Barbara
Πρέπει να χιόνισε συνεχόμενα για 5 ημέρες εκει ψηλά στις έλατοσκέπαστες βουνοκορφές της κεντρικής Εύβοιας
Από την απέναντι πλευρά του Ευβοϊκού το μόνο που μπορούσε κάποιος να διακρίνει ήταν θυμωμένες και σύννεφοσκεπαστες κορυφές σαν εκείνες του Ολύμπου
Η κακοκαιρία πέρασε και ένα βράδυ διαβάζοντας το βιβλιο μου δέχθηκα στο κινητό μου ένα μήνυμα ...
«Είσαι έτοιμος για το βουνό ;;»
Δεν είχα αποθηκευμένο τον αριθμό
-Ποιος είναι ;
«Ο φιλος από την Σεττα ....»
Την επόμενη ημέρα ακολούθησε τηλεφωνική επικοινωνία και συννενόηση για εκδρομή Σάββατο πρωί
Οδηγώντας νωρίς το πρωί ο ήλιος ανέβαινε στον Νότιο Ευβοϊκό μαγευτικά
Παίρνουμε τον καφέ μας από την Ερέτρια και συνεχίζουμε την πορεία μας προς την Σεττα. Φτάνοντας στην πλατεία του χωριού συνομιλούμε με τον κοσμο...«Είχε 25 χρόνια να κάνει τέτοια χιονόπτωση, με νύχια με με δόντια κρατήσαμε τους δρόμους ανοιχτούς» .Τα χιονια στοιβαγμένα στην άκρη του δρόμου δυο μέτρα ....
Παρκάρουμε το αυτοκίνητο στην αρχή του ασφάλτινου δρόμου για Αμπουδιωτισσα
Γίνεται η κατάλληλη προετοιμασία φοράμε χιονοπέδιλα και ξεκινάμε.
Η αρχή ήταν ψυχρολουσία για μένα . Αν ζορίζομαι έτσι στην αρχή πως θα βγάλω 4 χιλιόμετρα διαδρομή ; Σύντομα όμως βρίσκω το ρυθμό μου
Ο φιλος αν και 15 χρόνια μεγαλύτερος ήταν σαν το θεό Ερμή με φτερα στα πόδια και όρεξη μικρού παιδιού.
Τελειώνοντας όλο το πλάι της κορυφής Πυργακι δρασκελιζουμε το ρέμα παίρνοντας την ανηφόρα για την Αγία Τριάδα
Διανύοντας σχεδόν τα μισά αρχίζω να καταλαβαίνω ότι το εγχείρημα ήταν υπερβολικό για μένα. Η άγνοια στην τεχνική του χιονοπέδιλου και η αποχή μου από πρόσφατες πεζοπορίες με κατέστησαν σύντομα εύκολο θυμα του βουνού
Ρίχνω τον ρυθμό μου βασανιστικά καθώς οι τένοντες των ποδιών μου άρχισαν να καίνε.Μετά από πορεια γυμνοσάλιαγκα που κινείται νωχελικά τα υγρά πρωινά του Χειμώνα φθάσαμε στη Αγία Τριάδα.
Αστατη ηλιοφάνεια , ο αέρας μέτριας έντασης αλλά ψυχρός συνέθεταν ένα τοπίο που μπορούσε να ξεγελάσει και να φαντάζει ειδυλλιακό . Την πράγματικοτητα την φανέρωνε η Αγία Τριάδα θαμμένη από το χιόνι και με τους σταλακτίτες να αναδεικνύουν τον παγετό που επικρατούσε
«Ελα να κάνουμε μια στάση»
- Αφού η εκκλησία δεν μπορει να ανοίξει καλύτερα να συνεχίσουμε θα πάγωσω , απαντάω
Μετα απο περίπου δυο δυόμιση ώρες φθάνουμε τελικά στην ορεινή ξύλινη κατοικία
Σκάβουμε την είσοδο μας στο σπίτι και επιτέλους καθόμαστε
«Ξέρεις αυτό το σπίτι το έφτιαξα μόνος μου , ήθελα να είναι απόλυτα εναρμονισμένο με τον παράδεισο του οροπεδίου . Το έφτιαξα με τα χερια μου»
Παρατηρω το μεράκι και την αγάπη στην κατασκευή , το χιόνι που κάλυπτε τα παράθυρα
Πίνουμε τον καφέ μας και γίνομαι μέτοχος όλης της ιστορίας αυτής της αγροικίας και του πάθους στα λόγια του Οδηγού μου σε αυτήν την περιπέτεια . Πραγματικά εντυπωσιάζομαι.
- Φιλε πάμε να φύγουμε , φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω να γυρίσω
«Μην ανησυχείς θα σου δωσω τα δικά μου χιονοπέδιλα που είναι μεγαλύτερα»
Σφραγίζουμε το σπίτι και αρχίζουμε την επίπονη διαδικασία της επιστροφής
Μετα δυο ώρες το κάτεργο μου θα έχει τελειώσει αφήνοντας μου ομως μια υπέροχη εμπειρία , σαν και αυτές που γεμίζουν την ζωη του συνοδοιπόρου μου καθημερινα ..... μια υπέροχη ζωη
